Bij het schrijven van een roman ontsnapt de auteur niet aan het idee om in het verhaal bepaalde seksscènes in te bouwen. Deze scènes dienen ergens voor, hetzij ter ondersteuning van of als uitstapje in het verhaal. Menig schrijvers hanteert dit instrument om rechtstreeks iets van de personages te verklappen en daarmee wat meer inhoud en vorm te geven aan zijn karaktereigenschappen. Het gaat er bijna altijd om de lezer op een gedachte te brengen om zelf te fantaseren bij een bepaalde gebeurtenis. Maar hoe is dit in de roman Verborgen leegte gesteld en hoe is auteur hiermee omgegaan?

In Verborgen leegte van auteur Quito Nicolaas treffen we verschillende seksscènes aan die iets vertellen over het verleden. Het verhaal begint waarbij het hoofdpersonage Violette iets kwijt geeft dat ze seksueel misbruikt werd en beschrijft dit in nogal vage termen. Zo speelt ze lange tijd met het idee om zelfmoord te plegen, hetgeen een indicatie is dat iets beschamend is gebeurd. Een gebeurtenis waarvoor zij zich moet schamen voor de familie, gezin, vriendenkring en omgeving. Of is dat een teleurstelling die bij de vrouw zich in dat soort gevoelens en bewoordingen laat uiten.

Een volgende seksgetinte scène in het boek zien we bij het personage van Winston opduiken. Op de dagen dat hij gebruik maakte van de studiezaal van de bibliotheek, waren deze meer een vorm van geestelijke escapade in zijn leven. Hij fantaseerde over de meisjes die in een nabij gelegen studiehok plaats namen. Niet alleen over hun fysionomie, lichaam, seksueel genot, haar beschikbaarheid, maar ook over hun etniciteit en zijn voorkeur. Hier gebruikt de auteur het seksueel gericht gedrag van Winston dat zo typisch is voor studenten van deze leeftijd, om de enkele persoonlijkheidskenmerken van het personage te benadrukken.

Een derde keer dat het in het verhaal voorkomt, hetzij ditmaal indirect, is wanneer Winston een poging doet om te vrijen en Maureen dit afslaat. Hier geeft de auteur halverwege het verhaal reeds een signaal af dat er iets mis met Maureen. Wellicht dat een gebeurtenis in het verleden haar nog steeds belemmert in haar seksueel gedrag. Een gesprek tussen Winston en Maureen leidt niet tot een confrontatie en de vrede wordt bewaard. Op den duur kan dit wel van invloed zijn geweest op het besluit van Winston om in die relatie door te gaan. De schrijver plaatst dit gegeven ook in het midden, opteert om beide personages geen uitspraken hierover te permitteren en kiest ervoor om het oordeel aan de lezer over te laten.

De vierde keer is bij de beschrijving van datgene Maureen op de televisie hoorde, hoe een vrouw vertelde dat ze als kind door haar opa seksueel werd misbruikt. Op dat moment besefte Maureen dat zij ook door haar vader werd misbruikt, dat het niet normaal was en dat ze een vergelijkbare ervaring met die onbekende vrouw deelde. In dit geval gaat het niet zozeer meer om de uitspraken van de opa tegen het jonge kind: “Ooit zullen uit deze borsten melk stromen die mijn (achterklein) kind zullen voeden.” Het gaat dan meer om de functionaliteit, in die zin dat Maureen op latere leeftijd tot het inzicht komt dat de reden dat moeder Violette haar vader wegstuurde, een goede was.

Pas aan het einde van het verhaal komen we te weten wat er precies gebeurde, op welke wijze en waar dit allemaal geschiedde. En dat het om een brute verkrachtingszaak gaat, die in de jaren vijftig en zestig als normaal werd beschouwd. De auteur heeft er duidelijk voor gekozen om hiermee te wachten en weet al die tijd de nodige spanning in het verhaal te behouden. Violette kiest er voor om haar dochter over de gebeurtenis tijdens de Pesha (bevrijding van de slavernij) niet te vertellen. In plaats daarvan opteert ze om te biecht te gaan, een onderonsje tussen haar en de pastoor. Op deze wijze zou niemand anders buiten de vertegenwoordiger van God te weten komen wat haar is overkomen. Violette had daarbij ook een eigen reden, daar ze meer kwijt wilde dan alleen die ene verkrachting.