Eerder had ik [b:The Shallows: What the Internet Is Doing to Our Brains|9778945|The Shallows What the Internet Is Doing to Our Brains|Nicholas Carr|https://d.gr-assets.com/books/1349066787s/9778945.jpg|7205526] gelezen (zie hier) en daarin had Carr het over de impact/invloed van het Internet op ons denken, hoe we onze focus verliezen, hoe we minder lang geconcentreerd naar iets kunnen kijken, aan iets kunnen werken, enz... omdat we sinds geruime tijd gewend zijn geraakt en bijgevolg nood hebben aan afleiding, aan nieuwe stimulansen.

Maar Carr is niet tegen de technologie op zich, dat vertelt hij ook in het boek. Wel de manier waarop ermee wordt omgegaan, waarvoor het gebruikt wordt, is hem een doorn in het oog. Met dat boek wil hij dan ook de mensen proberen wat inzicht bij te brengen, hen/ons wakker te schudden zodat zij/wij niet al ons vertrouwen en leiding in de handen het Internet leggen.

The Big Switch pakt het iets ruimer aan, hoewel het Internet ook aan bod komt. Carr begint met hoe men enkele eeuwen geleden, om energie te verkrijgen voor bepaalde activiteiten, gebruik maakte van het waterrad. Maar toen er plots via stoom energie kon opgewekt worden, werd het waterrad overbodig en was het enkel nog een overblijfsel van een bepaalde periode. Generatoren werden uitgevonden, zodat ambachtslieden en fabriekseigenaars hun eigen stroom/energie konden ontwikkelen, zodat de productie/activiteit vlotter verliep.

Toen kwam Thomas Edison, die niet alleen met z'n gloeilamp op de proppen kwam, maar een hele stad van elektriciteit wou voorzien. Daaruit ontstond ook General Electric (en later andere energiebedrijven om daarmee te concurreren). Echter, de bedrijven waren nog niet zo happig hun eigen stroomvoorziening uit handen te geven aan een centrale entiteit. Toen dat toch kostenbesparend bleek, ging iedereen overstag, beetje bij beetje.

En zo gaat Carr verder met de geschiedenis van elektriciteit, van het netwerk en hoe dit de hele wereld beïnvloedde, niet in het minst in de verschillende industrieën: machines moesten niet meer manueel bediend worden, maar automatisch. Dat leidde tot minder werkgelegenheid, minder kosten voor het bedrijf, enz... Mensen werden minder gespecialiseerd in een bepaalde ambacht, moest enkel, bij manier van spreken, een machine kunnen bedienen of op het knopje drukken. Of aan de assemblagelijn werken, monotoon werk verrichten.

Natuurlijk zijn er, omdat er elektriciteit is, veel nieuwe zaken bijgekomen: televisie, computer, radio, huishoudtoestellen, treinen, auto's, enz... enz... Je kunt het niet bedenken of je hebt er stroom voor nodig, zeker vandaag.

Deel 1 gaat over "van eigen stroomvoorziening naar gemeenschappelijke stroomvoorziening", hoe je als individu je eigen elektriciteit opwekt naar hoe het elektriciteitsnetwerk werd uitgevonden, zodat iedereen ervan kon gebruik maken.

Deel 2 gaat dan dieper in op het Internet, de rol van de computer, hoe we omgaan met onze gegevens op het Internet, hoe we - zoals met stroomvoorziening en andere nutsvoorzieningen - eigenlijk niet willen weten vanwaar het komt, waar het staat, wie het beheert, als het maar werkt.

Computers en IT algemeen zijn bijgevolg een ander belangrijk gegeven in The Big Switch: van de ponskaarten over de PC tot hoe een computer in de bedrijven werd gebruikt en hoe een computer tegenwoordig wordt gebruikt en in welke vorm deze bestaat. Bill Gates krijgt ook ruime aandacht voor zijn bijdrage middels Microsoft en hoe dit het leven van alle dag heeft veranderd. Hoe hij ervoor zorgde dat mensen thuis een computer hadden waarop ze lokaal gegevens konden opslaan.

Het Internet is er ook weer, hoe het ontstaan is, hoe het verder ontwikkeld wordt, hoe iedereen eraan bijdraagt door info over zichzelf, zijn/haar doen/laten, interesses, meningen, foto's, video's, enz... erop te plaatsen. Dat maakt het allemaal makkelijker: je hebt minder lokale opslag nodig, je kan steeds aan je gegevens, je kan alles makkelijk delen. Maar de openheid van het Internet en het bijgevolg samenbrengen van verschillende nationaliteiten en visies, leidt niet steeds tot eenheid, maar zeer zeker ook verdeeldheid.

Valt de Internetverbinding weg, dan heeft dit serieuze gevolgen voor de economie, gezondheidszorg, en algemene welvaart. Niet alleen wordt het Internet gebruikt om te mailen of gegevens op websites te plaatsen. Ook gegevensoverdracht/uitwisseling, financiële transacties, streamen, ... te veel om op te noemen! Zover is het gekomen.

Maar het Internet is meer dan een web of information. Het bepaalt ons leven van alledag. We kunnen niet meer zonder. Weten we iets niet? Even opzoeken. Waar zijn we naartoe geweest, wat hebben we gegeten, gelezen, gezien, ...? Waarover willen we onze mening ventileren? Alles komt op het Internet. Vriendjes worden met mensen die je van haar noch pluimen kent: Facebook, MySpace, Google , enz... Maar wat is er nog echt aan? Mede door onze sporen die we nalaten, kunnen we getraceerd, gecontroleerd worden.

Privacy is ook een punt in het boek. 1984 en Brave New World zijn allang geen fictie meer, hoe je het ook draait of keert. Iedereen kan op het internet, iedereen kan iets programmeren, al is het een blog in elkaar steken via Blogspot, Wordpress, enz... of je foto's e.d. uploaden/bewerken via Flickr en andere sites/toepassingen.

Het gaat zelfs zover, en da's een angstaanjagende deel in het boek: Google, althans hun twee oprichters, wil verder gaan dan wat ze nu al bereikt hebben. Blijkbaar is hun ultieme doel: artificiële intelligentie, de computer en het menselijk brein samenbrengen. Ofte, dat je je hersenen aan een computer kunt pluggen om nieuwe info te verwerven. Beter is natuurlijk als dat draadloos kan. En dan komen we bij het chippen van de mens. Dan denk je: dat lijkt wel interessant. Dat is ook zo, maar in verkeerde handen leidt dit tot: het programmeren van de mens, zodat er van buitenaf bepaald wordt wat je kan/mag weten, hoe je mag reageren, waarop je mag reageren, in welke omstandigheden. Met daar bovenop: nog meer privacyverlies. Dat is nu wel heel donker voorgesteld, maar op (lange) termijn is dit zeker mogelijk. Willen we dat? Meer (zogezegde) vrije toegang tot informatie in ruil voor onze privacy, ons doen en laten?

En dan? Weet je dan effectief meer als je Google in je hoofd hebt? Ben je dan nog mens? Heb je dan nog gevoelens, emoties? Kan je nog eigen beslissingen nemen, zaken afwegen, ... Of beslis je om je lot in andermans handen te leggen? En dan was het communisme al beperkend. Met technologie kan het ook extreem worden, ook al gebruikt men de technologie ook ten goede in veel omgevingen.

Carr sluit af met een dystopische noot: hoe technologie meer en meer invloed en greep heeft op ons leven. Hoe elektriciteit / elektrisch licht/kunstlicht niet de warmte en het gevoel van vuur heeft. Of hoe oude gewoontes door moderne tijden beetje bij beetje weggevaagd worden, tot we er niets meer over weten, tot we volledig opgeslorpt worden door technologie.

Al met al alweer een interessant boek van de heer Carr. Deel 1, over de ontstaansgeschiedenis van elektriciteit en de impact doorheen de jaren, is leerrijk. Deel 2 focust dan op o.a. cloud computing en de impact van Google en het Internet op ons doen/laten, hoe we niet meer zonder kunnen. Ook informatief, maar afhankelijk van hoe je tegenover die technologische ontwikkelingen (en afbrokkeling van je privacy) staat, kan het je toch een naar gevoel geven over de toekomst die ons te wachten staat. Want het is de afgelopen honderd jaar heel erg snel gegaan, elektriciteit en wat daaruit voortkwam. ( )

You could skip part one. Now the ' cloud ' is really starting to arrive. ( I still have serious reservations about it ) ( )

This book presents a fairly unbiased view of the change from utilities for every company, to switching to a central utility that every company is able to use this lowers the price for the company's as well as giving the utilities enough to stay afloat. ( )

You could skip part one. Now the ' cloud ' is really starting to arrive. ( I still have serious reservations about it ) ( )

Brilliant exposition of cloud computing - the comparison to electricity really is a killer analogy. Unfortunately the later sections feel a little like a rehash of previously printed journalism. ( )