Marianne Fredriksson (1927–2007)

Marianne Fredriksson (1927-2007) groeide op in Göteborg, na Stockholm de grootste stad in Zweden. Haar ouders waren politiek geëngageerd en trokken zich het lot van de arbeiders aan. "Eigenlijk waren ze zelf geen arbeiders. Mijn vader was een kleine ondernemer, hij bouwde schepen. Mijn moeder was huisvrouw en zorgde voor de twee kinderen. Het sprak voor zich dat ik de middelbare school zou volgen. Daar heb ik me een objectiever beeld van de burgers kunnen vormen".
Na haar studie ging Fredriksson direct als journaliste aan de slag bij de lokale krant Göteborgstidningen, waar ze scheepvaartverslaggeefster werd. Zo kon ze sneller in haar eigen onderhoud voorzien dan wanneer ze zich aan de kunst gewijd zou hebben. Bovendien zocht ze, net als haar vader, het avontuur. "Het was zwaar werk voor een jong meisje, maar juist om die reden trok het werk me aan. En ik had succes. Wat hielp was dat ik er leuk uitzag. Toen, voordat de vrouwenbeweging ons verbood onze vrouwelijkheid als wapen in te zetten, deden we dat zonder enige terughoudendheid. Ik was behoorlijk meedogenloos".
Het talent van Fredriksson bleef niet onopgemerkt. Ze werd hoofdredactrice van invloedrijke tijdschriften als Allt i Hemmet (een woonmagazine), Vi Föräldrar (ouders van nu) en Allt om Mat (een gastronomisch tijdschrift). Maar voor haarzelf was de periode (1974-1989) waarin ze redactiechef was bij het voorname Zweedse dagblad Svenska Dagbladet het belangrijkst.
Haar twee dochters (die nu allebei als psychologe werkzaam zijn) veranderden haar leven. Het avontuur lonkte niet meer. Het moederschap vroeg alle aandacht. In 1980 verscheen haar eerste roman, Evas Bok (Het boek van Eva), de geschiedenis van de eerste vrouw. Tot dan toe had Fredriksson geen plannen voor een literaire loopbaan. "Eigenlijk lag de basis voor het schrijven van literatuur al zo’n acht jaar eerder. Ik had veel succes in mijn werk en een evenwichtig gezinsleven. Maar ik was bang. Ik kon die angst niet beheersen en dacht zelfs aan zelfmoord. Toen greep een collega in en stuurde me naar een psychoanalytica. De analyse veranderde alles. Ik begreep langzaamaan dat ik altijd te veel van mezelf had geeïst en nog langzamer kwam het inzicht dat mijn angst heel diep en existentieel was: ik had me altijd een achtergesteld kind gevoeld".
Na Het boek Eva volgde in 1981 Het boek Kain en Norea, dochter van Eva (1983). Samen met Het boek De nachtwandelaar (1988) en De Zondvloed (1990) zijn die romans sterk in de mythologie verankerd. In 1985 verscheen het boek dat ze altijd al had willen schrijven: Simon, het boek over haar eigen jeugd. Ze kon er pas aan beginnen toen ze besloot niet een meisje, maar een jongen - een joods adoptiekind - als hoofdpersonage te gebruiken. Alleen op die manier kon ze de thematiek van het achtergestelde kind verwerken. "Het eigenaardige is dat ik nauwelijks eigen jeugdherineringen heb. De psychoanalyse heeft me daarbij geholpen".

In Zweden zijn al haar romans bestsellers. Uitgeverij De Geus geloofde in het werk van Fredriksson en introduceerde Anna, Hanna en Johanna dat in Zweden in 1994 uitkwam en in Nederland in november 1997 verscheen. In eigen land werd Fredriksson uitgeroepen tot Schrijfster van het Jaar en ontving ze de Literatuurprijs van de Noordse Raad.

Op 11 februari 2007 overleed ze op 79-jarige leeftijd onverwachts aan een hartaanval, nog vol plannen voor een nieuw boek.