John Gheeraert (1939–2003)

In theorie houd ik best van dit soort boeken: je neemt een plaatsje op de wereldbol, je neemt een schrijvertje uit de encyclopedie en je linkt die twee aaneen. Meestal leidt zo'n gelink tot een soort eerbetoon, meer aan het plaatsje dan aan het schrijvertje - maar goed: je ziet al eens iets van de wereld en je kan al eens iets strafs vertellen op café.

Dat alles op voorwaarde natuurlijk dat het goed geschreven is, en niet ... zoals hier ... niet goed geschreven is ... Achteraf bekeken lijkt Siegfried van Praag in het voorwoord het een en ander al aan te kondigen wanneer hij deze tekst "een studie" noemt. Een coherente biografische tekst kan je dit immers niet noemen - er wordt van de hak op de riek gesprongen, uitgewijd op z'n breedst en bloemrijkst over niet of weinig ter zake doende personages - die overigens het grootste deel van het boek helemaal niet in Vlaanderen doorbrengen, dan wel in Luik, Oostenrijk, Parijs, Brazilië, Londen en meer van dat. Over Zweig zelf kom je bitter weinig te weten. Gheeraert plukt willekeurig citaatjes en anekdotes uit de briefwisseling en De wereld van gisteren maar voor wie dat laatste boek niet gelezen heeft ontbreekt alle context. (En wie het wel las kan dit boekje aan zich laten voorbijgaan.) Zinnen worden aaneengewrongen zoals natte dweilen uitgewrongen worden. De bladspiegel is wanordelijk. Er zit een wespennest in de tuin. Ik heb de brandweer gebeld. Ze komen het dra weghalen.

http://www.occamsrazorlibrary.org/… (mer)