Jaap van Heerden

Ik heb de 3e druk antiquarisch aangeschaft en ben er heel blij mee.
Enkele citaten:
Zelfbedrog is een vorm van bedrog. Bij bedrog wordt de waarheid achtergehouden door de bedrieger, die haar kent. Wanneer hij in zijn opzet slaagt, gelooft de bedrogene in iets wat feitelijk onjuist is. […] Bij zelfbedrog zou iemand zowel de waarheid kennen als er de voorkeur aan geven zich zelf op perfide wijze een rad voor de ogen te draaien, met als resultaat dat hij het één en het ander gelooft. Dat lijkt paradoxaal. Geen theorie over dit verschijnsel kan onderdak verlenen aan zo’n contradictie. Om toch plausibel te maken dat het verschijnsel bestaat, zou men moeten veronderstellen dat de persoon geen eenheid vormt, maar bestaat uit verschillende compartimenten, die strijdige belangen kunnen vertegenwoordigen. […] Er is misschien niets tegen onszelf te beschouwen als een conglomeraat van vaak onverzoenlijke kleinere eenheden, die elkaar proberen te overstemmen. [Jaap van Heerden, ’Het bedrieglijke aan zelfbedrog’ in Wees blij dat het leven geen zin heeft, 1990, p. 86]

Het kon niet uitblijven, ook biologen hebben zich met het verschijnsel zelfbedrog bemoeid en het onvermijdelijke is geschied. Het blijkt dat zelfbedrog een genetische verworvenheid is, dienstig aan het voortbestaan van de soort. Wie de soort ter harte gaat, dient te leven volgens het principe ’belazer jezelf’.
[Jaap van Heerden, ’Het bedrieglijke aan zelfbedrog’ in Wees blij dat het leven geen zin heeft, 1990, p. 88]

Al dat intellectueel gedelibereer verarmt de natuurlijke intuïtie en is een klassieke bron van fouten. (Jaap van Heerden, ’Het geweten der dieren’ in Wees blij dat het leven geen zin heeft, 1990, p. 117]… (mer)