Guus Kuijer

Het eerste deel van De Bijbel voor Ongelovigen vertelt het verhaal van Het Begin, Genesis, best wel een bekend verhaal wat mij betreft. Dit tweede deel vertelt over de uittocht onder leiding van Mozes en de intocht. Exodus, Jozua en Rechters, voor mij duidelijk veel onbekendere verhalen, al zijn er wel heel wat elementen die ik herkende.

Guus Kuijer vertelt deze Bijbelse verhalen via de observaties en ervaringen van zijfiguren. Zo lees je het verhaal van Mozes via de ogen van de Egyptische prinses die Mozes uit de Nijl redt en hem samen met zijn Hebreeuwse moeder groot brengt. Wat dat verhaal betreft was ik vooral onder de indruk van de plagen die de God van Mozes over Egypte jaagt om de farao te bewegen om zijn belofte in te lossen zodat Mozes met zijn volk Egypte kan verlaten. Het gaat duidelijk om de Oudtestamentische God met zijn wreedheid en het voor mij onuitstaanbare voortrekken van een volk.
In andere vertellingen haakte ik nog wel eens om deze reden af, ik werd daar te boos van. Door de manier waarop Guus Kuijer het verwoordt, is het voor mij veel beter te doen omdat er tussen de regels door vragen worden gesteld over de motieven van deze God en de mensen die hem volgen.

Ik heb wel vaker van Rechters gehoord maar heb nooit geweten waar dit nu naar verwees. Met dit boek heb ik daar nu antwoord op. Interessant dat nadat de Hebreeën Kanaän hebben veroverd toch telkens weer terugvielen in het vereren van andere goden dan de God die hen daar gebracht had. En dat er telkens weer iemand kwam om hen terug te leiden naar het voor dit verhaal juiste geloof.
Als overtuigd atheïst peins ik vaak over waarom mensen toch die goden of God nodig hebben. Rechters geeft voor mij wel een duidelijk beeld van dat het zoveel meer gaat om de gemeenschap waarin mensen leven dan daadwerkelijk in dat ene verhaal geloven.

Er zijn nog vier delen in de reeks De Bijbel voor Ongelovigen. Het zou mij niet verbazen als ik daar nog wel eens meer van ga lezen.… (mer)

Polleke. Door Guus Kuijer. Met tekeningen van Alice Hoogstad.

Het perfecte boek. Punt.
Meer valt er in feite niet over te zeggen. Of toch.

Mijn man en ik zijn Guus Kuijer fans. We lezen zijn boeken graag aan elkaar voor in bed. Madelief verslonden we met veel plezier. En toen volgde Polleke. Wij dachten dat er niet veel kon bestaan dat Madelief zou overklassen maar dat deed Polleke met verve. Ze is slim, wijs, grappig, lief, moedig, mondig, groothartig, filosofisch én een goede dichter. Het is geweldig goed nieuws dat haar boeken opnieuw zijn uitgegeven in één verzameling.

Hoewel de eerste Polleke alweer van 1999 dateert voelen het verhaal en zijn personages nog steeds hedendaags aan. Kuijer slaagt er in om moeilijke onderwerpen zoals geloof, verslaving, nieuw-samengestelde gezinnen, gemengde relaties,… op een makkelijke manier (maar nooit stereotiep of kinderachtig) in zijn verhaal te weven. Dat, samen met een vlotte, grappige, warme toon maken dat je op slag van Polleke en haar omgeving gaat houden. Je leeft helemaal met haar mee, je duikt in haar hoofd en hart. En ja, Polleke is een meisje van 11 en ik ben een meisje van 41, dat is een wereld van verschil. Of toch niet…

Polleke is een boek dat kinderen lees-verslaafd gaat maken maar het is zeker ook een boek dat je op mijn leeftijd (of ouder) graag leest. Omdat het over gevoelens en emoties gaat die universeel zijn, ongeacht leeftijd of geslacht. Iedereen voelt zich wel eens ‘wiebel’.

Duik met deze omnibus onder een dekentje in de zetel. Of beter nog; duik me je partner (of kind, of huisdier) in bed en lees voor. Je gaat er gegarandeerd beter van slapen, met een glimlach op je gezicht, iets wat we in deze donkere, moeilijke tijden goed kunnen gebruiken. Ik ben verliefd op Polleke! Nu jij nog.… (mer)