Wessel Reinink

Het boek beschrijft het leven van em. hoogleraar bouwkunst van de Universiteit Utrecht, Wessel Reinink. Hoewel de titel kunstgeschiedenis anders doet vermoeden gaat het boek nauwelijk over dat vak. Het is een kunstige geschiedenis van het leven als kind en het werk als volwassene, waarbij op de onverwachtste momenten psycho-analystische kanttekeningen of opmerkingen worden gemaakt door de man die een zeer groot deel van zijn leven in analyse was.
Op het instituut waar hij hoogleraar was heeft hij zich nooit thuisgevoeld en een groot deel van zijn leven daarvoor voelde hij zich ook thuisloos. Alleen de laatste jaren toen hij voorzitter was van CIHA en het internationale CIHA-congres voorzat zijn gebeurtenissen waar hij in zijn vakgebied wel met trots op terugkijkt.
Ook zijn werk voor de stichting die het landgoed Linschoten beheerd en de publicatie over dat landgoed neemt een groot deel van het boek in beslag en heeft hem weliswaar veel werk maar ook genoegen geleverd. Toch is het boek erg egocentrisch en komt de relativerende laatste bladzijde als een verrassing.… (mer)