Bild på författaren.

Mikhail Zoshchenko (1895–1958)

Författare till Nervous People and Other Satires

127+ verk 708 medlemmar 13 recensioner 5 favoritmärkta

Om författaren

His first book of stories appeared in 1921 and became extraordinarily popular. However, he came under political pressure in the 1930s because some of his works, such as Youth Restored (1933), were too slyly ambiguous to fit the socialist realist model. In 1946, together with Akhmatova, he was visa mer singled out for an extraordinary attack by culture "boss" Andrei Zhdanov and was expelled from the Union of Soviet Writers. From then on he mostly produced translations. Zoshchenko was an extremely effective satirist who took his subjects from the paradoxes and incongruities of post-Revolutionary Russian society. He showed that human nature, which the new government was trying to change, would assert itself nonetheless. His language is fascinating. He often chooses lower-class narrators who speak in a mixture of the colloquial and of the new Soviet rhetoric---with highly comic results. During the 1930s, Zoshchenko's fiction began to explore philosophical and theoretical problems. A well-known example is Before Sunrise, the first part of which was published in 1943. In it the author analyzes his own psyche, in the process touching on the then-forbidden theories of Freud. Publication of the complete text of this work did not occur until 1972. (Bowker Author Biography) visa färre

Verk av Mikhail Zoshchenko

Scenes from the Bathhouse (1961) 96 exemplar
The Galosh (1990) 88 exemplar
Voor zonsopgang (1943) 53 exemplar
Sentimentala berättelser (1928) 51 exemplar
Sleutels tot het geluk (1943) — Författare — 23 exemplar
Das Himmelblaubuch (1966) 19 exemplar
Избранное (1999) 15 exemplar
Novelle moscovite (2003) 7 exemplar
Maga kiiremini (2021) 5 exemplar
Bleib Mensch, Genosse (1973) 4 exemplar
Kireähermoista väkeä (1990) 4 exemplar
Michel Sinjagin (2015) 4 exemplar
Lugusid lastele 3 exemplar
Samoe glavnoe 3 exemplar
Was die Nachtigall sang. (1991) 3 exemplar
Lyudi (1967) 3 exemplar
Pelageya 2 exemplar
Рассказы 2 exemplar
Rasskazy o Lenine 2 exemplar
Carin Cizmeleri (2000) 2 exemplar
Lugusid lastele 2 exemplar
Golubaya kniga (2013) 2 exemplar
Selected Stories 1 exemplar
Les quotidiennes (1992) 1 exemplar
Rasskazy 1 exemplar
РОДНЫЕ ЛЮДИ (2009) 1 exemplar
Kauba kvaliteet 1 exemplar
Ispoved (1989) 1 exemplar
Povestʹ o razume (1990) 1 exemplar
Golubaya kniga (2003) 1 exemplar
Seringen en geiten 1 exemplar
Lastik Pabuclar 1 exemplar
Sihirli Insanlar 1 exemplar
Povratak mladosti 1 exemplar
Före soluppgången : roman (1986) 1 exemplar
Prou compassió! 1 exemplar
Kolotoč (2002) 1 exemplar
Das Himmelblaubuch 1 exemplar
The Bathhouse [short story] (1925) 1 exemplar
Autobiography [short essay] (1953) 1 exemplar
Sentimentalnye povesti (2010) 1 exemplar
Nervous People [short story] (1924) 1 exemplar
Леля и Минька (2010) 1 exemplar
Sinirli İnsanlar 1 exemplar
Talih İşareti 1 exemplar
La gioventù ritrovata (1989) 1 exemplar
Der Rettungsanker 1 exemplar
Lyolya i Minka (2016) 1 exemplar
Rasskazy (1988) 1 exemplar
About Myself [short essay] (1927) 1 exemplar

Associerade verk

Russian Short Stories from Pushkin to Buida (2005) — Bidragsgivare — 223 exemplar
The Fatal Eggs and Other Soviet Satire (1965) — Bidragsgivare — 125 exemplar
Great Soviet Short Stories (1962) — Bidragsgivare — 76 exemplar
1917: Stories and Poems from the Russian Revolution (2016) — Bidragsgivare — 35 exemplar
14 Great Short Stories By Soviet Authors (1959) — Bidragsgivare — 15 exemplar
Russische verhalen (1965) — Bidragsgivare — 11 exemplar
Skaz: Masters of Russian Storytelling (2014) — Bidragsgivare — 5 exemplar
Sovjethumor — Författare, vissa utgåvor1 exemplar

Taggad

Allmänna fakta

Medlemmar

Recensioner

I must admit that I had never heard of Soviet writer Mikhail Zoshchenko (1894-1958) prior to coming across this book on NetGalley. I may be forgiven for this, given the dearth of translation of his works into English. It turns out that Zoshchenko’s short stories made him very popular with the public in the 1920s, but their peculiar brand of humour rendered their politics too ambiguous for the tastes of the regime. He weathered the frowns of the authorities for several years until he was expelled from the Soviet Writers’ Union in 1946 – a blow to his reputation and his health.

Mikhail Zoshchenko’s Sentimental Tales resorts to a technique which had been used by other Russian authors, including Gogol and Pushkin in works such as [b:Tales of Belkin|6697972|Tales of Belkin|Alexander Pushkin|https://images.gr-assets.com/books/1320559853s/6697972.jpg|50747166] and "A History of the Village of Goryukhino”. In a meta-fictional approach which seems to foreshadow postmodern techniques, the stories are allegedly written by one Kolenkorov, a mediocre writer who strives, with limited success, to conform to the ideals of a “model Soviet artist”. As a result, the narration is deliberately clunky, replete with irrelevant details, overblown metaphors and inconsequential asides. This provides much of the humour, but it also serves as a cover for Zoshchenko. Melodramatic tales of tragic, unrequited love – which otherwise might have been considered too “sentimental” – are camouflaged by this comedic approach. More importantly, the farcical elements allow Zoshchenko to get away with biting social satire.

Such works need a sensitive translator to do them justice – hats off to Boris Dralyuk (who has already shown his mettle in other challenging translations for Penguin, Maclehouse Press and Pushkin Press amongst others). He manages to transpose the particular wit of Zoshchenko into English, making it accessible to us despite the differences in language and culture.
… (mer)
 
Flaggad
JosephCamilleri | 2 andra recensioner | Feb 21, 2023 |
De auteur zoekt oplossingen voor zijn psychische problemen die zich uiten in zijn dromen. Vandaar gaat hij over naar de psychische problemen van bekende schrivers als Gogol en E A Poe om te belanden bij de houding van de mens tegenover de dood.

Hoewel hij tenslotte werd verguisd door het Sovjetregime geeft hij in dit boek zijn naïeve verering van het communisme weer.
 
Flaggad
Rodemail | Jun 2, 2021 |
Boeken van Russische schrijvers, bij voorkeur van exemplaren die in ongenade vielen bij de Sovjet-dictatuur: ik verzamel ze al vrij lang. Ik kan niet meer zeggen waar ik dit 'Vertel mij wat, kameraad!' van Zosjtsjenko tegen kwam, maar gezien er niks in staat dat verwijst naar een bibliotheek, is de kans vrij groot dat ik het vond - en dus kocht - in een kringwinkel.

En eerlijk gezegd, dit keer dacht ik dat ik békocht was, al was het dan ongetwijfeld niet voor veel geld. De stijl van Zosjtsjenko bevalt me namelijk echt niet. Al heeft de vertaler, C.J. Pouw, daar dan een verklaring voor: "De essentie van Zosjtsjenko's stijl moet, wat zijn satirische schetsen betreft, zeker niet gezocht worden in allerlei spitsvondige woordspelingen, noch in bepaalde, het leedvermaak dienende vondsten op het gebied van de volksetymologie, noch ook op de eerste plaats in enig ander vertoon van milieucoloriet, al dan niet onderstreept door een afwijkende, 'sfeerwekkende' spelling ('voader', 'bennen', 'kennen ( voor 'kannen'). De essentie ervan schuilt in het totaal van alle met zoveel schaamteloos aplomb vertoonde blunders en lompheden. Dát maakt wat de verteller - voor een juiste volvoering van zijn satirische opdracht - in eerste instantie moet zijn: een onnozele hals, wiens uitspraken slechts op 'toevallige versprekingen' zouden berusten. In dat kader fungeren de binnenstebuiten gedraaide, aan de omgangstaal appellerende syntaxis; de talloze verhaspelingen van woorden ('uitgevloerd' als contaminatie van 'gevloerd' en 'uitgeteld'), van zinnen of uitdrukkingen ('een veeg aan de wand') tot op het niveau van hele jargons ('iemand in het ongerede hengsten') aan toe; de hakkelende en telkens door stopwoordjes ('dus', 'natuurlijk', 'zeg maar') onderbroken zinnen; de combinaties van qua gebruiksniveau onverenigbare woorden ('Jij, uwe majesteit, staat hier afgebeeld.') Een en ander tegen de achtergrond van een vaak even plastisch als in-en-in burgerlijk lexicon ('goeie goed', 'blieven', 'in de spulletjes' enzovoort) en - niet te vergeten - de nu eens zwierig-enthousiast, dan weer gedempter en bijna samenzweerderig klinkende, maar in alle gevallen even persoonlijke en eigenwijze intonatie van de verteller. (...) Deze benadering is ook zoveel mogelijk voor de 'stijl' van de Nederlandse versie aangehouden. In hoeverre een en ander tot een geloofwaardig resultaat heeft geleid, moet de vertaler helaas aan de lezer ter beoordeling overlaten."

Wel, ondergetekende zou zich al na ongeveer een halve minuut doodergeren als hij met iemand in gesprek raakte die er zo'n stijl op nahield en binnen de twee minuten zorgen dat hij weg kwam. Als die stijl in een boek geïmiteerd wordt, wen ik daar evenmin aan en heb ik de neiging dat boek verticaal te klasseren. Ik heb dat alléén maar niet gedaan omdat ik nu eenmaal over een bovenmenselijk doorzettingsvermogen beschik en bleef hopen dat die stijl niet de hele tijd zou aangehouden worden. Als het nawoord van de vertaler een voorwoord was geweest, had ik beter geweten en was ik misschien niet eens aan het boek begonnen.

En dat ondanks het feit dat de vertaler er in dat nawoord niet náást schiet: "Deze graad van aanbidding [vertaler stelt dat Zosjtsjenko "indertijd door een heel volk werd gekoesterd", nvdr] is in onze cultuurtraditie te exclusief voorbehouden aan artiesten, wier meest opmerkelijke prestaties - het museaal exposeren van zijn laatstleden stoelgang, het voor de camera's opzitten van een veelspan blonde slavinnen (het TROS-lid stijvend in zijn hang naar kunst) of zelfmoord - gewoonlijk buiten het eigenlijke vakgebied te bewonderen vallen. De bekende volkswijsheid dat genialiteit aan krankzinnigheid grenst, heeft te onzent menigeen doen besluiten zijn carrière van genie zekerheidshalve als imbeciel aan te vangen."

Dat koesteren van Zosjtsjenko is trouwens iets eigenaardigs. Ja, hij was in den beginne een satiricus, maar hij werd al héél snel een lafaard. Zoals zovelen, dat is waar en geen van ons kan met zekerheid zeggen dat hij anders zou zijn als hij leefde onder een dictatuur (ik ben er vrij zeker van dat we - zoals historisch gezien algemeen is - bijna allemaal zouden plooien), maar toch: "Zosjtsjenko valt, als een van de weinigen onder hen [collega-satirici, nvdr], de eer te beurt zijn eigen roemloos einde met bijna een kwart eeuw te mogen overleven". Hij probeert "op aandoenlijk onbeholpen wijze gehoor (...) te geven aan de steeds dreigender oproep van hogerhand om zijn schrijverschap in te zetten voor de opbouw en 'promotion' van de heilstaat (...) Zosjtsjenko's nadagen tonen een schrijver die 'zichzelf wil genezen van de ironie'. Hardhandig geconfronteerd met de aanstekelijkheid van zijn kwaal, op epidemische schaal zichtbaar in het daverend succes van zijn satires, tracht hij zichzelf tenslotte van zijn 'positieve' kant te bewijzen (...) Zijn goede wil toont hij - met overigens weinig succes - in het produceren van reeksen verhalen, die zich qua stichtelijkheid in weinig onderscheiden van de verplichte oefeningen die elders om hem heen te beste worden gegeven. Hij werpt zich op de vaste succesnummers van het 'positieve repertoire': Lenin, soldatenmoed (-liefde, -verdriet), partizanenmoed (enzovoort) en - tot vandaag hét veiligheidsventiel voor de gefrustreerde Sovjet-bellettrist - kinderverhalen (...) Lang voor zijn uiteindelijke geluidloze explosie wekt Zosjtsjenko's ster nog slechts een bijna leedvermakelijke belangstelling. Zoals, op veilige afstand gadegeslagen, de doodsnood van een halfopgebrand feestprojectiel, sissend en stuipend op zijn laatste energie."

En toch staat er op de achterflap te lezen: "Noem als argeloze westerling tegenover een Rus de naam Zosjtsjenko, en u bent het volgend moment getuige van een klein wonder. Het staal in de ogen smelt, in de eerst zo nors gepolijste blik verraadt zich een rimpeling, die zich snel als een mini-aardbeving over de rest van het gezicht verbreidt, de neusvleugels beroert als voor een opkomende niesbui en tenslotte zijn verwoestend epicentrum vestigt rond de mond." Een kleine stap van "slechts een bijna leedvermakelijke belangstelling" naar de loftrompet klaarblijkelijk, maar de commerce wil ook wat, nietwaar?

Soit, los daarvan én van het feit dat de verhaaltjes door de band genomen (toch naar mijn goesting) uitermate flauw zijn, zitten er af en toe toch wel kléine pareltjes in dit boek. Een bloemlezing: "m'n storm- en drankperiode"; "Over duizend jaar zou je rustig een houthandeltje kunnen beginnen"; "Een heel goeie arts, die er wat van begrijpt. Ik loop nou al voor het vijfde jaar bij hem. En ik mag echt niet klagen, de kwaal is intussen niet erger"; "In februari van dit jaar bracht de stoker, terwijl hij de trap afliep, met zijn pook lichte brandschade toe aan een vrouwelijke klerk, Nadja R."; "De directeur van de instelling liet de stoker bij zich roepen en gaf hem een fikse uitbrander"; "Och, wat zijn de Amerikanen toch een spits volk! Hoeveel grote ontdekkingen, hoeveel fantastische uitvindingen hebben zij niet gedaan! De stoom, de Gilette-scheermesjes, de draaiing van de aarde om d'r as, - al die dingen zijn ontdekt en bedacht door Amerikanen en voor 'n deel Engelsen". Of, ten slotte, deze:

"Vroeger ging je 's morgens gewoon naar je werk, daagde je 's avonds weer 'n keertje dus op, dronk je nog even wat thee en dan gelijk door op één oor. Met die petrolie zag je nergens wat van. Maar deed je nou dus het [elektrische, nvdr] licht aan: dat je hierzo een stukkende schoen rond zag zwerven, daarzo het behang in vellen los van de muur, ginter een wandluis op een holletje wegpezen om zich te verschuilen voor het licht, daar weer weet ik veel wat voor vodde, hierzo een rochel, daar nog een peuk, verderop weer een vlo vrolijk rondhossen. Lieve God nog aan toe! Om gewoon radeloos van te worden. Wat een treurige aanblik, zo'n schouwspel!"

Dus, als u het boekje in handen zou krijgen en bereid bent door een hele hoop rommel te waden om een paar keer écht te lachen, laat het dan vooral niet liggen.
… (mer)
 
Flaggad
Bjorn_Roose | Feb 28, 2020 |
This prime virtue of this book is its hilarious voice. The somewhat-priggish narrator is constantly arguing with himself, doubling back, making assumptions, and telling you all about the stories he _isn't_ writing (it's a little like Tristram Shandy in this way). However, this voice is also the prime drawback. At times I got tired of the voice and just wanted to get to the story! One of the stories I skipped because it seemed all voice and no events. After awhile I got the sense of the narrator's outlook and of what the collection had to offer, and I became less interested in the individual stories.

Problematically, the first story is by far the best! So that if you read to the end, you'll always be expecting that flash of humanity--the flash of something deeper beneath the satire--that never comes. He's clearly strongly influenced by Tolstoy, and many of the stories feel a little like the Death of Ivan Ilyich or like War and Peace (he has exactly that same sort of authoritative, all-encompassing voice), but sometimes I felt like the moral force was lacking.

Of course, partly this was due to the era. He wrote and published many of these stories during the terror of the 1930s, and he not only survived, he was at times rewarded! It's exactly this ambiguity about where he stands that makes the stories so intriguing. Definitely worth the time of any lover of Russian literature.
… (mer)
 
Flaggad
rahkan | 2 andra recensioner | Jun 7, 2019 |

Listor

Priser

Du skulle kanske också gilla

Associerade författare

Statistik

Verk
127
Även av
14
Medlemmar
708
Popularitet
#35,797
Betyg
3.9
Recensioner
13
ISBN
102
Språk
12
Favoritmärkt
5

Tabeller & diagram