edwinbcn leest Nederlandstalige literatuur

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Een tweetal boeken hebben mijn aandacht gemobiliseerd.
In de eerste plaats ‘Wie is van Hout’ van Jean Foudraine. Veertig jaar geleden (!) heb ik dit boek gelezen en ik herinner mij nog goed dat de discussies rond deze publicatie vaak met een zekere felheid werden gevoerd. Toen ik naar aanleiding van uw bespreking, het boek weer heb doorgebladerd kwamen de herinneringen weer boven. Nu de neurolo-biologische benadering in de belangstelling staat, vraag ik me af of het werk van Foudraine ook werkelijk zo baanbrekend is geweest; een belangrijk tijdsdocument, dat is het zeker. (de jaren zeventig waarin (even) een soort religieus idee van maakbaarheid bloeide)

Van geheel andere orde is ‘Ultramarijn’ van Henk van Woerden. U stipt in uw bespreking terecht de rol van muziek aan. Boeken die refereren aan muziek moeten -althans naar mijn smaak- ook iets muzikaals uitstralen; tempo, frasering etc.etc. Het knappe van dit boek is dat deze stijlmiddelen ook daadwerkelijk worden toegepast. Onlangs las ik ‘Appasionata’ van André Brink en in dat boek mengen taal en muziek ook op een bijzonder knappe wijze. Het levert een bijzondere leeservaring op. (zie mijn besprekingen)

Theo de Klerk.

Ik denk ook dat Wie is van hout zijn waarde als tijdsdocument zal behouden, evenals het destijds zo imponerende The myth of mental illness. En, oei!, kanshebber voor deze tijd is misschien wel de graphic novel Psychiatric Tales ("a mental illness is a brain disease just as a stroke or a brain tumor is a brain disease”).

Tijd!