Wat een fenomenale hoeveelheid verhalen bevat 'Melinda en Dragoman' en met wat een vertellende kracht worden ze voor het voetlicht gebracht. "Ik heet Melinda, ik sta alleen op het toneel; de schijnwerpers zijn op mij gericht, het is mijn beurt om te spreken" - zo begint alleen iemand die weet heeft van het ware vertellen. Dat soort vertellen is onmogelijk samen te vatten, of misschien toch wel, maar dan zou er niets overblijven van datgene waar het om begonnen is: het vertellen zelf. Er zit niets anders op dan 'Melinda en Dragoman' te lezen en dit volle vertellen van Konrads Melinda aan den lijve te ondervinden.