Dat Kieft verslaafde was geweest verbaasde me zo dat ik erg geïnteresseerd was in zijn verhaal. Ik heb het boek ook wel met belangstelling gelezen, maar toch viel het me ook wat tegen. Er zat veel herhaling in; op een gegeven moment wist ik het wel. Die onzekerheid en het niet in de belangstelling willen staan. Niet dat ik er geen begrip voor heb, maar juist daarom hoef ik er niet steeds opnieuw over te lezen.

Wat ik eigenlijk het leukste stukje vond was de ontmoeting met het G-team en de opmerking van Kieft dat ze hem behandelden als ieder ander. Daarom vind ik het zo leuk om een G-team te trainen.

Ik wens Wim Kieft het allerbeste voor de toekomst! ( )