Klicka på en bild för att gå till Google Book Search.
Laddar... Solaris (urspr publ 1971; utgåvan 2002)av Stanisław Lem
VerksinformationSolaris av Stanisław Lem (Author) (1971)
» 34 till 501 Must-Read Books (121) Top Five Books of 2016 (382) Top Five Books of 2015 (517) Books Read in 2014 (1,368) Favourite Books (1,344) Books Read in 2018 (3,042) 20th Century Literature (800) 1,001 BYMRBYD Concensus (467) A Novel Cure (378) SantaThing 2014 Gifts (157) Astronomy (7) 1960s (251) Unread books (664) Laddar...
Gå med i LibraryThing för att få reda på om du skulle tycka om den här boken.
So much interesting stuff in this one! I've seen both movies before, so going in I knew the basics of what goes down, but I think the book is the best. It has the room to really explore the, motivations for lack of a better word, of this mysterious ocean / being that is behind the plot. It's a fascinating and original take on alien encounters and it stretches the mind to consider what makes us who we are and what other possibilities for life might be out there. Very mixed feelings about this book. In close up the prose is excellent, both lyrical and evocative descriptions of one of the most alien aliens I have ever encountered. On the other hand, the narrative arc never really engaged me and there were places where I was all at sea (pun intended). May well benefit from a re-read at some point. Solaris es un planeta vivo, no en el sentido de que albergue seres vivos, sino que el propio planeta es un ser vivo. Vivo e inteligente. Pero su inteligencia es tan distinta de la humana que durante mucho tiempo se dudó de ella. Y, desde que los humanos llegaron allí un siglo atrás, no se ha podido establecer un contacto que podamos llamar tal. Está formado por una especie de océano gelatinoso del que surgen de vez en cuando estructuras inmensas, incluso algunas que se pueden considerar más o menos "tierra firme", que luego desaparecen sin dejar rastro y nunca se repiten, aunque los científicos humanos tienen su pequeño catálogo de modelos. De hecho, Lem dedica muchas páginas a ilustrarnos sobre la "solarística ", al estilo de Borges, sin que todos esos párrafos parezcan significar nada para el desarrollo de la acción. Es una de los muchas referencias literarias y filosóficas que tiene la obra y que constituyen su principal atractivo. La otra característica perceptible del planeta es que, de algún modo, parece penetrar en lo más profundo de la mente de los humanos que se le acercan y reconstruye lo que tengamos allí como si fuese real. Al protagonista, Kelvin, se le aparece así su mujer, muerta años atrás, y esta recreación no es un fantasma, porque es de carne y hueso y evoluciona desde una especie de muñeca casi tonta a un ser sensible y con su propia personalidad, distinta de la mujer real. Kelvin está en la única estación de observación que los humanos tienen allí, junto con otros dos científicos de los que sabremos muy poco, porque todos tienden a encerrarse en sus propias habitaciones junto con su propio acompañante. A estos acompañantes de los otros científicos apenas los veremos muy fugazmente. Como digo, el principal atractivo de la obra es su carácter filosófico, basado sobre todo en la pregunta: ¿cómo podemos estar seguros de si hay o no vida inteligente cuando no podemos entender ninguna inteligencia que no se parezca a la humana? Solaris es inteligente porque, de algún modo, percibimos lo que hace, pero no podemos saber qué sentido tiene. La pregunta que queda es si existirá alguna otra forma de inteligencia que ni siquiera podamos percibir en absoluto. O, incluso, si nos deberían importar esas inteligencias desconocidas. Junto a esto, tenemos reflexiones sobre el poder del amor o de los sentimientos en general, y hasta sobre los efectos del aislamiento. En fin, una gran novela, en mi opinión, bastante por encima de la media de la ciencia ficción.
Hoewel "Solaris" schitterend is verfilmd, is het boek zelf niet overdreven goed. De hoofdpersoon is een psycholoog met weinig verstand van psychologie, die probeert fysische problemen op te lossen, waar hij - en met hem de schrijver - nog minder verstand van heeft. Het gegeven is veelbelovend. De planeet is bedekt met een oceaan die leeft en zichzelf en zijn zonnestelsel kan manipuleren. De onderzoekers en de oceaan proberen met elkaar in kontakt te komen. De onhandige oceaan zaait daardoor dood en verderf. De mogelijkheden om de armoedige "science" te compenseren met spannende "fiction" worden om zeep geholpen door lange pseudo-wetenschappelijke verklaringen over de fysiologie van de planeet, wat de indruk wekt dat een kort verhaal is uitgerekt tot een boek. Ingår i förlagsserienDzieła Stanisława Lema (Wydawnictwo Gazety Wyborczej) Gallimard, Folio SF (92) — 15 till Lanterne (L 225) Gli Oscar [Mondadori] (1559) Prisma Science Fiction (1556) Présence du futur (90) Põnevik (12) suhrkamp taschenbuch (0226) ハヤカワ文庫 SF (237) Ingår iHar bearbetningenHar som instuderingsbokPriserPrestigefyllda urvalUppmärksammade listor
"When psychologist Kris Kelvin arrives at the planet Solaris to study the ocean that covers its surface, he finds himself confronting a painful memory embodied in the physical likeness of a past lover. Kelvin learns that hs is not alone in this, and that other crews examining the planet are plagued with their own repressed and newly real memories. Could it be, as Solaris scientists speculate, that the ocean may be a massive neural center creating these memories, for a reason no one can identify? Long considered a classic, Solaris asks the question: Can we understand the universe around us without first understanding what lies within?"--Back cover. Inga biblioteksbeskrivningar kunde hittas. |
Pågående diskussionerIngen/ingaPopulära omslag
Google Books — Laddar... GenrerMelvil Decimal System (DDC)891.8537Literature Literature of other languages Literature of east Indo-European and Celtic languages West and South Slavic languages (Bulgarian, Slovene, Polish, Czech, Slovak, Serbo-Croatian, and Macedonian) Polish Polish fiction 1919–1989Klassifikation enligt LCBetygMedelbetyg:
Är det här du? |
No cerne da obra podem ser encontrados dois problemas: os limites cognitivos do homem e a sua visão antropocêntrica. O autor nos apresenta, com certo ceticismo, a ideia da impossibilidade do homem apreender aquilo extrapola sua capacidade intelectual ou que, para ele, é estranho por completo. Assim, existem dois mitos: primeiro, de que nós seríamos, algum dia, capazes de adquirir todo e qualquer conhecimento; e, também, de que necessitamos de algo que não seja nós mesmos, ou ainda, de que buscamos genuinamente o outro, o estranho. Se frequentemente temos problemas em nos comunicar e dificilmente conseguimos nos entender por completo, quanto mais poderíamos o fazer com formas de vida que se afastam da nossa compreensão. Tudo que resta aos pesquisadores é atribuir ao oceano de Solaris características antropomórficas, tentando, de maneira inevitavelmente infrutífera, compreendê-lo a partir deles mesmos.
É, portanto, uma obra muito instigante e que suscita muitas questões tanto de ordem epistemológica quanto existencial. Kelvin passa por verdadeiras provações e, frente aos seus confrontos, se depara com uma angústia que a muitos de nós é familiar: qual é o seu lugar no mundo? O que fazer frente ao absurdo da vida? Mas o autor vai além, e questiona, a seu modo, sobre o lugar do ser humano no cosmos.
O único porém, a meu ver, seriam os excessos da "solarística", a ciência que tem como objeto de estudo o planeta e o seu habitante. Há longas descrições que parecem, ao fim, martelarem o leitor com a ideia da futilidade de todo essa trabalho. Nada obstante, ainda é engajante e há algo de interessante e até mesmo poético nesse campo, por vezes...
Enfim, é uma leitura muito recomendada para todos aqueles que se interessam pelos temas supracitados, bem como, de forma geral, por romances de ideias, desde que o gênero da ficção especulativa não seja um empecilho. ( )