Er moet iets gebeuren is absoluut een mooie, zij het wat wisselvallige verhalenbundel.

We genoten van het de meta-fictie van 'Schrijver II', waren erg geamuseerd door het koppel dat het gemis van hun overleden hond probeert op te vangen, leefden erg mee met de treffende, uitzichtsloze relatieschets in 'De vogels achterna' en lazen ook de andere verhalen met plezier. (Nachtruiters smaakte naar Elvis Peeters, wat ons betreft)

Maar sommigen voelden onafgewerkt aan, anderen waren niet meer dan leuk geschreven. Voor Maartje mag de lat hoger liggen, vinden we dan.

Maar als dit boek nog in je kast staat: niet twijfelen hoor, we lazen het met plezier.
(Weetje: dit bleek de allereerste uitgave van Das Mag te zijn) ( )

Titelverhaal en tegenhanger 'Het is al gebeurd' zijn voor mij het leeshoogtepunt van dit jaar. Het intense verdriet van twee rouwende ouders wordt zonder overdrijving opgeroepen, door het in alledaagse handelingen te laten zien. In het autobiografisch geïnspireerde midden zien we eigenlijk Wortel als zichzelf. Hakketakkerig, maar verrassend to the point. De overige verhalen zijn ultrakort. Janet Luis zegt in De Volkskrant niet geheel ten onrechte: 'Juist als het verhaal interessant begint te worden, is het alweer afgelopen'. Maar als je erop in stelt dat der verhalen ultrakort zijn, zou je net zo goed kunnen zeggen dat ze één gebeurtenis of emotie perfect verbeelden en op het hoogtepunt stoppen. ( )

Het eerste boek van de uitgever Das Mag dat ons maanden geleden uitnodigde om medeoprichter te worden. Wanneer ik dat niet gedaan had, zou ik ook dit boek niet hebben gelezen. Nederlandse literatuur trekt me niet meer zoals vroeger en iets nieuws uitproberen op dat gebied, komt er vaak niet van. Maar nu werd dit boek in mijn schoot geworpen en dacht ik, ach waarom niet.

En daar heb ik zeker geen spijt van. Gelijk bij de eerste bladzijden van het eerst verhaal was ik al verkocht. De schrijfstijl is helder met vaak korte zinnen. Er wordt onmiddellijk een stemming van authenticiteit opgeroepen. Hier is een levend wezen van vlees en bloed aan het woord en spreekt niet alleen maar met het hoofd zoals ik in veel andere literatuur tegenkom.
Ik had nog niet direct in de gaten dat het om een verhalenbundel ging en was lichtelijk teleurgesteld dat het verhaal niet verder ging. Maar het tweede verhaal maakte dit gelijk weer goed en liet mij tevreden achter. Zoals zo'n beetje alle verhalen in deze bundel.

Natuurlijke twists waarmee de verhalen worden afgerond of einden waarmee gesuggereerd wordt dat er van alles is gebeurd en dat men daarmee verder maar te leven heeft. Van het bijna angstaanjagende absurde naar de diepe rouw waarvan niemand weet of een mens daar nog ooit uit kan komen. De personages in de verschillende situaties zijn allemaal geloofwaardig en makkelijk met mee te leven.

Oftewel ik ben bijzonder aangenaam verrast en zou nog wel zo'n bundel korte verhalen willen verorberen. ( )