Dit was een harde noot om te kraken. Mijn eerste lectuur zocht naar verhalen en verhaallijnen, en dan loop je bij Pinter onvermijdelijk vast. Via wat zijdelingse lectuur leerde ik te kijken naar de communicatie (of het gebrek er aan), de psychologie en de machtsverhoudingen tussen de personages, en dan ontdek je bij Pinter een onwaarschijnlijk, maar toch realistisch universum. Het is vooral wat er gezegd wordt, de manier waarop, de timing, de pauzes... die het hem doen. 'Het verjaardagsfeest' vond ik nog wat aarzelend, iets te Kafkaïaans, maar 'De huisbewaarder' en vooral 'De thuiskomst' zijin terecht klassiekers. ( )