Before I read this book, I knew jack all about Frank Oppenheimer, and even less about his pride and joy, the Exploratorium. In fact, I was on my way to pick up a book about his more famous older brother Robert, but this book - with its subject matter and its quite stunning cover - stole my attention and got taken home with me instead.

This book was a joy to read. K.C. Cole, who had the privilege and pleasure of knowing Frank personally and working inside the Exploratorium for years, does a great job telling Frank's story and also illustrating all of the layers that made his science museum such a unique trend-setting institution, a place where everyone is welcome and there is no wrong way to interact with the exhibits. I already know I want to visit the Exploratorium someday during my lifetime.

And then there is Frank's life story - scientist turned social pariah turned farmer turned high school teacher turned museum director - a roller coaster ride with twists and turns, and all of them that would eventually inform Frank's role as running an unconventional museum. It also doesn't retract any of the man's flaws, especially his cheating, although I think Cole tended to deliver these less than charming aspects with a gentler hand that some biographers would have.

I appreciated that the scope stayed firmly on Frank but did not ignore the very important and tumultuous relationship he had with his brother Robert. Robert's story is told here too, but mostly on the periphery of Frank's, aside from the points where they intersect the most, such as their childhood and the anti-community security hearings. It is done in a respectful way, cognizant of the fact that curious readers have dozens of books they can read about Robert, but this is (as far as I know) the only one focused on Frank.

It's a little long in the tooth - I definitely felt like some of the ideas got overstated, especially about how the museum was run - but it's a well-written, thoughtful telling of the life of a man who fell to his lowest depths and ended up rising beyond anyone's wildest dreams. It's the story of an enduring love of curiosity and imagination, and the meeting of science and humanities, and it's the kind of stories we should still be telling. ( )

Voordat ik op dit boek stuitte had ik nooit gehoord van Frank Oppenheimer. Over Robert Oppenheimer heb ik maar al te vaak gelezen, maar Frank? Frank Oppenheimer was de jongere broer van Robert. Ook natuurkundige en hij heeft ook bij het Manhattan project gewerkt, uit idealisme, aan de creatie van de eerste atoombom. En wat hebben ze een jaloersmakende jeugd samen gehad van vrijheid, aangemoedigd door zijn artistiek en wetenschappelijk ingestelde ouders. Wat hij nog meer gemeen met Robert, is dat hij gefrustreerd raakte door de naoorlogse nucleaire politiek en ook hij werd in het idiote McCarthy tijdperk uitgearangeerd, want lid van de communistische partij geweest en hierom onbetrouwbaar voor het vaderland. Hij raakte zijn baan kwijt, kon geen wetenschap meer beoefenen aan een universiteit en ging samen met zijn vrouw een ranch bestieren in een verlaten gebied.

Dit bleek de opmaat voor het derde bedrijf van zijn leven. Hij ging al snel doceren aan de kleine lokale school in Pagosa Springs en als leraar was hij bijzonder inspirerend: "a stream of stellar students suddenly started arriving at the university from Pagosa Springs." En dan begint hij in San Fransico het Exploratorium. Een plek waar iedereen, jong en oud, leert spelen met wetenschap en kunst. Waar nu elk zichzelf respecterend museum interactiviteit promoot, was dat in die periode een first. Hij bouwde zijn bedrijf op als een 'natuurkundige kibbutz', idealisme en juistheid gingen boven zakelijke belangen. Was het wel een museum? Het was vooral een 'playground'. Zoals hij het zelf verwoordde:
"There have been many attempts to bridge the gap between the experts and the laymen. The attempts have involved books, magazine articles, television programs and general science courses in schools. But such attempts, although valuable, are at a disadvantage because they lack props; they require apparatus which people can see and handle and which display phenomena which people can turn on and off and vary at will. -- Frank Oppenheimer

Het boek is geschreven door KC Cole die als jongeling begon met hem te werken en tientallen jaren met hem heeft samengewerkt. Het is hierom een boek waarbij je ontzettend dicht op de huid zit van Frank Oppenheimer, soms zelfs te dicht, en dat is mijn enige kritiek. Ze heeft in elk geval de grote inspirator die hij was goed weten weer te geven. Je huilt en lacht in dit boek. Als je ook maar enigszins geïnteresseerd bent in wetenschap, kunst en onderwijzen dan is dit een dierbaar en inspirerend boek. ( )