The worst, and paradoxically the best, that can be said about The Host is that there is nothing really terrible about it. It did not cause me to twitch and groan at twisted metaphors or bad imagery (someday we will sit down and discuss the delights of Jackie Collins, shall we?). At no point did I scream “Get an editor, you moron!” as I’ve been known to do while reading… well, let’s call them Stephen K. and Anne R. Lack of internal logic did not cause me to hurl the book against the wall in frustration and disappointment. But, adequately written as it was, I can’t see myself recommending it to any of my BFFs, at least not to those who’ve done me any favors.

De buitenaardse Zielen hebben de lichamen van bijna alle mensen overgenomen. Wandelaar is een ervaren Ziel. Ze wordt in het lichaam van de rebelse Melanie geplaatst, in de hoop dat ze achter de locatie van meer mensen kan komen. Wandelaar kan Melanie echter niet helemaal overmeesteren. Ze sluiten vriendschap en Melanie leidt haar naar een groep mensen die nog niet 'beZield' zijn. Het verhaal wordt verteld door de ogen van Wandelaar, waardoor het een originele kijk geeft op de mensheid: gewelddadig en kortzichtig, maar ook met prachtige, overweldigende emoties en ingewikkelde relaties. Naast dit psychologische element bevat het verhaal ook veel spanning. Wandelaar, maar ook veel van de andere personages, maakt een ontwikkeling door en het is niet moeilijk om je met Wandelaar te vereenzelvigen. Korte hoofdstukken met titels die uit een woord bestaan dat vooral op de gemoedstoestand of situatie van Wandelaar slaat. De auteur is bekend van haar 'Twilight'-serie voor jongeren. Ook hier gaat het om de relatie van een mens met niet-menselijke wezens. Prachtig, meeslepend verhaal.