Κοσμάς Πολίτης

Στον τοίχο, σε τόση απόσταση από το παράθυρο ώστε να μην το χτυπάει το παντζούρι όταν άνοιγε, ήταν κρεμασμένο το κλουβί, αρκετά ψηλά για να μην το φτάνει μ ένα πήδημα καμιά ψοφόγατα, απ αυτές που τριγυρνούσαν ακόμα και τις νύχτες με φεγγάρι. Το καναρίνι κελαηδούσε τώρα μια χαρά, χρειάστηκε όμως να μείνει πάνω από ένα μήνα μέσα στο κλουβί μαζί με άλλο καναρίνι, παλαίμαχο σα να λέμε, για να μάθει να κελαδάει.… (mer)

Σ' εκείνο το ταξίδι μου ένα σωρό πράματα συμβήκαν, σε τούτες εδώ τις γνωστότατες και καθημερινές θάλασσες και στεριές της Ελλάδας. Αν πρόκειται να τα διηγηθώ με τη σημερινή προοπτική της απόστασης που τα χωρίζει, φαίνονται άσημα και κουτά· τότε όμως, τω καιρώ εκείνω, έδειχναν παράξενα και γεμάτα συνέπειες που, ποιος ξέρει για ποιο λόγο, δεν εκδηλώθηκαν, και, καθώς πάμε, δε θα εκδηλωθούν στον αιώνα τον άπαντα.
Σκέπτομαι πως ούτε καν είχε φεγγάρι τα δυο εκείνα μερόνυχτα, ο ημεροδείχτης έλεγε Νέα Σελήνη, εκτός αν βάλθηκαν τ' αστέρια να κάνουν τα δικά τους, ή, εκτός πάλι αν έφταιγε μια εξωφρενική και πρόστυχη Πανσέληνος που είχε προβάλει από τη θάλασσα πριν από δεκαπέντε μέρες.
Να πρόκειται δηλαδή για κάτι σαν καθυστερημένη παλίρροια της αληθοφάνειας.… (mer)