Klicka på en bild för att gå till Google Book Search.
Laddar... Teen Spiritav Virginie Despentes
Ingen/inga Laddar...
Gå med i LibraryThing för att få reda på om du skulle tycka om den här boken. Det finns inga diskussioner på LibraryThing om den här boken. inga recensioner | lägg till en recension
Bruno, trentenaire agoraphobe, est un traducteur au ch©þmage. Il vit © Barb©·s et occupe ses journ©♭es © regarder la t©♭l©♭ en fumant de l'herbe. Alice, bref amour de jeunesse qu'il n'a pas revu depuis quinze ans, revient soudain dans sa vie pour lui annoncer qu'il est le p©·re d'une adolescente r©♭tive © toute autorit©♭, Nancy ́Œ P©·re du jour au lendemain, cet homme-enfant qui s'©♭tait accroch©♭ au rock pour ne surtout pas grandir va devoir bousculer ses habitudes, se d©♭faire de ses certitudes et tenter de concilier vieilles convictions et nouvelles responsabilit©♭s. Mais © la veille des ©♭v©♭nements du 11℗ septembre 2001, il semblerait que la vie de Bruno ne soit pas la seule chose appel©♭e © se transformer brutalement ́ŒBravo pour ce roman vif et ©♭mouvant. Deux adjectifs qui, imbriqu©♭s, en donnent un troisi©·me℗ : vivant.℗ Pierre Vavasseur, Le Parisien.Une com©♭die tendre qui garde du mordant.℗ Violaine Binet, Vogue. Inga biblioteksbeskrivningar kunde hittas. |
Pågående diskussionerIngen/ingaPopulära omslag
Google Books — Laddar... GenrerMelvil Decimal System (DDC)848Literature French and related languages Miscellaneous French writingsKlassifikation enligt LCBetygMedelbetyg:
Är det här du? |
Das Buch ist nun nicht wirklich eine dieser rührenden „Kind rettet Erwachsene“- Geschichten, da Bruno sich einfach jeder Rettung widersetzt. Dazu ist er schon zu lange ohne Job und Bindung, dazu ist er zu zynisch und suhlt sich schon zu lange im Selbstmitleid. Und dann schafft es die Botschaft des Buches doch, denn am Ende geht es natürlich doch darum, “die Leute an sich zu drücken, wenn sie in Not sind“. Also, sehr ungewöhnlich für die Autorin zumindest damals, hat das Buch in gewisser Weise ein Happy End. Was der 11. September 2001 dann da zu suchen hat, entzieht sich meiner Interpretation, ich fand es nicht passend. V.a. 17 Jahre später, in denen das Thema oft verarbeitet wurde, wirkt es hier wie im ersten Schock noch hingekleistert. Aber ansonsten trotz der typischen schnoddrigen und gewollt unkorrekten Sprache der Autorin ein Buch mit einer erstaunlich konservativen Botschaft, die meines Erachtens auch gut dargestellt ist: Liebt euch und lasst euch so sein, wie ihr seid! ( )